W okresie „zimnej wojny”, po początkowym sojuszu, stosunki Pekinu z Moskwą nacechowane były nieufnością i podszyte były wzajemnymi animozjami liderów: Stalina, Chruszczowa z Mao Zedongiem. Kulminacyjnym punktem były walki graniczne nad Ussuri w marcu 1969 r. Sytuacja zmieniła się po upadku ZSRR. Powoli obie strony zaczęły się dogadywać a dominacja USA nie odpowiadała ani jednemu, ani drugiemu. Rosja chciała odbudować pozycję Związku Radzieckiego a Chiny zaczęły marzyć o „wielkim odrodzeniu narodu chińskiego”. Stworzono Szanghajską Organizację Współpracy a od 2001 r. zacieśniano stosunki bilateralne. W kolejnych latach widoczne były elementy koordynacji polityk w skali regionalnej i globalnej. Punktem kulminacyjnym była wizyta prezydenta Putina w Pekinie.
Czwartego lutego, bieżącego roku, w czasie wizyty Putina w Pekinie, podkreślano, że stosunki chińsko-rosyjskie są „na każdą pogodę”. Obie strony zadeklarowały sprzeciw wobec ingerencji, nie tylko w wewnętrzne sprawy państw trzecich, ale również wobec ingerencji zewnętrznej w swoim najbliższym sąsiedztwie. Ponadto strona chińska wyraziła zrozumienie i wsparła rosyjskie „propozycje” nowej architektury bezpieczeństwa w Europie. Następnie zaczęła się wojna Rosji przeciwko Ukrainie.
Jak wyglądają wzajemne stosunki z perspektywy historycznej, co na nie wpływa i jak sytuacja zmienia się i ewoluuje w kontekście bieżącej sytuacji?